هنگام حضور در طبیعت ممکن است شما با مارها برخورد داشته باشید باید با طی کردن مراحل زیر خود را از خطر احتمالی و آسیب به مار دور نگه دارید:
۱ ) همیشه باتوم کوه نوردی یا یک چوب دستی بلند مثل عصا همراه خود داشته باشید زیرا میتوانید در علفزارها قبل از قدم گذاشتن حضور یا عدم حضور مار را متوجه شوید به علاوه حرکت و برخورد این وسیله ها به زمین باعث سردرگمی و فرار مار می شود در صورت مشاهده مار بلافاصله سعی کنید از مار دور شوید.
۲ ) محکم گام بردارید! اگر ماری را مشاهده کردید برای دور شدن از منطقه محکم قدم بردارید زیرا لرزش زمین باعث فرار مار ها شده و آن ها از منطقه دور خواهند شد.
۳ ) در صورت مشاهده مار هرگز حرکت سریع از خود نشان ندهید و اقدام به فرار و دویدن نکنید! زیرا مار ها با حرکات ناگهانی و سریع احساس خطر کرده و حمله میکنند.
۴ ) اگر متوجه شدید مار تعقیبتان می کرد به صورت زیگ زاگی حرکت کنید و بدانید مار ها توان تعقیب طولانی مدت شما را ندارند.
۵ ) مار ها هنگامی که به قدر کافی به شما نزدیک باشند و فضای مانور مناسبی پیدا کنندا قدام به حمله و نیش زدن می کنند پس برای عکاسی یا … نزدیک دو متری مار نشوید بعضی مارها اندازه یا بیش از طول بدنشان توانایی پرش دارند.
.
.
توصیه های مهم:
۱ ) از حرکت در مناطق با پوشش گیاهی زیاد و بلند خودداری کنید.
۲ ) شلوار ضخیم وجوراب بلند و کفش مناسب ساق دار در طبیعت گردی و مواجه با مار بسیار مهم است! اکثر مارگزیدگی ها در ناحیه پا و دست ها می باشد داشتن پوتین مناسب و شلوار زخیم و مناسب کار گزش مار ها را کمی دشوار می کند.
۳ ) اگر کفش و پوتین تان را در طبیعت از پا خارج می کنید هنگام دوباره پوشیدنشان داخل آن را چک کنید.
۴ ) هنگام نشتن بر روی سنگ های بزرگ اطراف سنگ را نگاهی بیندازید و اگر سوراخ هایی در دل خاک و سنگ وجود داشت با دقت از آنجا عبور کنید سنگهای بزرگ را جابه جا نکنید.
۵ ) هرگز پس از غروب و تاریک شدن هوا در طبیعت دنبال هیزم نگردین یا از چراغ قوه اسفاده کنید و با احتیاط اقدام کنید.
.
گزیدگی توسط مارها :
مارها در حالت عادی، به انسان حمله نمی‌کنند مگر آنکه از طرف انسان تهدید شوند و یا در شرایط ترس و استرس باشند.بیشتر مارها ترجیح می‌دهند از تماس یا حمله به انسان پرهیز کنند. در حالت کلی مارهای غیرسمی خطری برای انسان نیستند تنها استثناء مارهای چنبره‌ای بزرگ است.
گزیدگی یک مار غیر زهری معمولاً بی خطر است چون دندان‌های مار برای پاره کردن یا ایجاد زخم عمیق طراحی نشده‌اند بلکه بیشتر برای گرفتن شکار و نگاه داشتنش کار میکنند کما اینکه فاقد کیسه زهر و دندان تزریق زهر هستند. با این حال احتمال عفونت و آسیب به بافت محل گزیدگی مار غیرسمی وجود دارد لذا پس از ایجاد زخم باید به مراکز درمانی مراجعه و واکسن کزاز و مننژیت تزریق و محل زخم ضدعفونی یا پانسمان شود.
مارهای زهری به نسبت مارهای غیر زهری، خطرناک تر و از سلاح زهر برخوردارند. میزان مرگ و میر ناشی از مارگزیدگی خیلی مستند نیست. نیش مارهای زهری که منجر به مرگ نشود می‌تواند به قطع عضو بینجامد. به طور متوسط در استرالیا در هر سال یک تن قربانی مارگزیدگی می‌شود درحالی که در هند، سالانه ۲۵۰ هزار مارگزیدگی ثبت می‌شود.
.
.
درمان مارگزیدگی بسته به خود گزیدگی متفاوت است. بهترین درمان استفاده از پادزهری است که از زهر همان مار گرفته شده باشد. برخی پادزهرها تنها برای یک گونه جواب می‌دهند (منو والان) و برخی دیگر برای چندین گونه (پلی والان).
برای مثال در آمریکا بیشترمارهای زهری از نوع افعی روزنه دار اند به استثنای مار مرجانی. برای پادزهر ساختن، ترکیبی از زهر گونه‌های مختلف مار زنگی، سر-مسی، و دهان-پنبه‌ای با هم مخلوط می‌شوند و به بدن یک جانور مانند اسب تزریق می‌شوند تا جایی که بدن اسب ایمن می‌شود سپس خون از بدن اسب ایمن شده گرفته می‌شود. سرم از خون جدا، خالص سازی و یخی خشک می‌شود. سپس با آب استریل بازسازی می‌شود و تبدیل به پادزهر می‌شود.
در این میان کسانی که حساسیت دارند احتمال آنکه نسبت به پادزهر حساسیت بدهند وجود دارد. پادزهر مارهای خطرناک تر مانند مامبا، تایپان و کبرا هم به همین روش در هندوستان، آفریقای جنوبی و استرالیا ساخته می‌شود که البته این پادزهرها تنها برای همان گونه کاربرد دارد.
برگرفته از کانال خزندگان @iranianreptiles
.
| آمار مارگزیدگی در ایران |
| مارهای نیمه سمی ایران |
| ترس از مارها |
| زیستگاه مارها |