آنها به سگها آموزش داده بودند که بوی ادرار یک فرد سالم را از یک فرد مبتلا به سرطان پروستات تشخیص دهند. سپس در دوره زمانی معينی ادرار همه مراجعه کنندگان مشکوک به اين بيماری را هم به وسيله سگها و هم با آزمايش مورد بررسي قرار گرفت. نهايتا معلوم شد که سگها از 66 نمونه‌ای که طبق نتايج آزمايش مبتلا به سرطان بودند، 63 مورد را درست تشخيص داده بودند.
.
واقعا بعض حيوان‌ات حواس پيچيده ای دارند. مثلا گربه در محيطي کاملا تاريک هم اطراف را مي‌بيند يا فيل صدا پای فيل‌ها ديگر را از فاصله های دور می شنود. سگها نیز هميشه به داشتن حس بويايی قوی معروف بوده‌اند. حتی همين حس قوی آنها باعث شده از آنها برای کشف مواد مخدر يا مواد منفجره استفاده شود.
.
دکتر کورنو معتقد است که سلول‌های سرطانی احتمالا مولکول‌های خاصي را توليد و در محيط پراکنده میکنند. گرچه اين مولکول‌ها باعث تحريک حس بويايی انسان نمیشوند اما سگ‌های مالينویس شفرد توانایی تشخيص آن را دارند. البته از نظر ساير متخصصان، اين فرضيه هنوز راه زيادی تا اثبات شدن دارد. چون تعداد نمونه‌هايی که مطالعه روی آنها انجام شده خيلی کم بوده و علاوه بر آن چنين آزمايشی حتما بايد توسط گروه‌های محقق ديگری هم انجام شود و فقط در صورت هم‌خوانی نتايج، اين فرضيه تاييد میشود.
.
البته قبلا هم مواردی بوده که اثبات شده سگها قدرت تشخيص زودهنگام برخی سرطان‌ها را دارند. مثلا در سال 2006 ميلادی، گروهی از دانشمندان کاليفرنيايی نشان دادند که سرطان‌های ريه و پستان توسط سگها قابل تشخيص هستند. ادعای اين محققان کاملا علمي و براساس مدارک مورد قبول مجامع علمی مطرح شد.
.
مطالعه‌ها و تحقيق‌ات بيشتر در اين مورد نشان داد که سگ‌های آموزش ديده قادر به کشف دو بيماری ملانوما و سرطان مثانه هستند. اما کامل ترين تحقيق در سال 2006 ميلادی انجام شد. در اين مطالعه 5 سگ خانگي به مدت 3 هفته توسط مربيان مجرب تحت آموزش قرار گرفتند. در اين دوره سه هفته‌ای سگها ابتدا کاملا با بوی نفس مبتلايان به سرطان پستان و ريه آشنا شدند. سپس آموختند که پس از احساس چنين بويی بنشينند يا دراز بکشند. در نهايت آزمايش مهارت سگها با مطالعه روی 83 فرد مبتلا به سرطان و 83 فرد سالم شروع شد. البته وجود بيماری در 83 فرد مبتلا به سرطان قبلا از طريق بيوپسی اثبات شده بود اما هيچ يک هنوز تحت شيمیدرمانی قرار نگرفته بودند.
.
از اين ميان 55 مورد به سرطان ريه و 31 مورد ديگر به سرطان پستان مربوط بود. هوای تنفسی هر يک از افراد مورد آزمايش در لوله مخصوصی جمع‌آوری و در جايگاه‌های مخصوصی قرار داده شد. سگها به ترتيب از جلوی هر جايگاه رد میشدند و شبيه به آنچه در دوره 3 هفته‌ای آموخته بودند در صورت استشمام بوی سرطان مي‌نشستند.
هرموقع هم که سگي جواب درست مي‌داد با غذا تشويق میشد. در پايان مشخص شد که سگها 88 تا 97 درصد موارد مبتلا به سرطان را درست تشخيص داده‌اند. اين تست چند بار ديگر هم تکرار شد و سگها پس از آموزش‌های بيشتر حتی توانستند مراحل ابتدايی و انتهايی هر يک از سرطان‌های ريه و پستان را هم از يکديگر تشخيص دهند. البته چنين تحقيق‌هايی هنوز راه زيادی برای ورود به کتاب‌های مرجع پزشکي دارند.
.