آشنایی با مار پایتون برمه‌ ای

دنیای مارها، پر از اسرار ناشناخته برای انسان‌هاست. از افسانه های که به دنبال این خزنده است و از اجدادی که این خزنده دارد و خیلی از رمز و رازهایی که در خصوص این خزنده زیبا یا ترسناک مطرح است. مار پایتون برمه، یکی از مارهای نسبتا بزرگ شناخته می‌شود.

مار پیتون برمه (Burmese Python) شبگرد است و یکی از بزرگترین مارهای جهان به حساب می آید که به طول متوسط ۵٫۵ متر و وزن ۷۰ کیلوگرم می رسد. این گونه در تمام طول زندگی به رشد خود ادامه می دهد که این رشد فوق العاده به خاطر وجود تعداد زیاد مهره های بزرگ در بدن جانور است. قابل ذکر است که ماده ها معمولاً از نرها بزرگترند.

زیستگاه مار پایتون برمه

مار پایتون برمه در سرتاسر جنوب شرقی آسیا از برمه (میانمار) گرفته تا کامبوج، تایلند، ویتنام، چین و اندونزی یافت می شود. این مار  شناگر بسیار ماهری است و همیشه به یک منبع ثابت آب احتیاج دارد. این گونه در علفزارها، مرداب ها، باتلاق ها، زیر صخره ها، بیشه زارها، کنار رودخانه ها و جنگل های باز زندگی می کند. پایتون برمه دم قلاب وار دارد و بخوبی از درخت بالا می رود.

آنها همچنین شناگران ماهری هستند بطوریکه می توانند تا نیم ساعت زیر آب بمانند. مار های پایتون برمه بیشتر زندگی خود را در بیشه زارها و علفزارها پنهان هستند.

آشنایی با مار پایتون برمه

این جانور در بخش های شمالی محل زندگی اش در فصول سردتر، ممکن است به مدت چند ماه در تنه ی خالی درختان، حفره های کنار رودخانه و یا زیر صخره ها به استراحت زمستانه بپردازد.

مار پایتون در اوایل بهار تولید مثل می کند. حیوان ماده در این زمان بین ۱۲ تا ۳۶ تخم می گذارد. سپس به دور تخم ها چنبره زده و می پیچد تا دمای تخم ها را در حد مناسبی نگه دارد و از آنها محافظت کند. اما به محض این که بچه ها سر از تخم دربیاورند، دیگر خبری از مراقبت های والدینی نیست. بچه های تازه بدنیا آمده که چیزی حدود ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر طول دارند، تا زمانی که برای اولین پوست اندازی آماده شوند، درون تخم باقی می مانند.

بچه مارها  هنگامی که سر از تخم بیرون می آورند، در لانه ی خود بر روی زمین یا روی درخت می مانند، اما با رشد بدن، بیشتر اوقات را بر روی زمین می گذرانند  و سپس به اولین شکار خود می پردازند.

آشنایی و نگهداری پایتون برمه در خانه

مارهای پایتون هر چند ماه یکبار پوست اندازی می کنند و زمانی که دوره ی پوست اندازی آنها آغاز می شود، حیوان کم تحرک شده، میلش به غذا کم می شود و چشمانش رنگ مات و کدری بخود می گیرد. در این دوران توصیه می شود که مار بحال خود رها شود تا پروسه ی پوست اندازی آغاز شود. بعد از آن که این مرحله آغاز شد، می توان با کَندن پوست های اضافه، به پوست اندازی مار کمک کرد.
منبع: کانال تخصصی خزندگان و دوزیستان @iranianreptiles